روبه روي پنجره ى بزرگى ايستاده ام _ باران مى بارد _ چون

سيلى خروشان _ بر سينه ى جهانيان _ بر دل عاشق من _ بر

قلب گريان من _ بر چشمان اشك آلودم غبار فرو مى رود _

چشمانم را مى بندم _ اشك از حريم خانه ى چشمانم چون

رودى پر تكاپو و پر جنب و جوش جارى مىشود _ در دشت

صورتم _ چشمانم بسته است _ سيل باران وحشيانه به بدنم بر

خورد مى كند _ به رويا رفته ام _ رويايى لذت بخش كه مرا

در آن سرما آرام مىكند_ چنان مرا گرم مى كند كه وجودم آتش

مىگيرد _ گر مىگيرم _ فرياد مىزنم _ فريادى با لبخندي

كه  از عاشقى و پى آزادى گشتن به وجود آمده _ لبخند مىزنم

_ به همه مىخندم _   به همه چيز _ حس مىكنم آزاد شدم _ 

حس رهايى و آزادى در ذره ذره ى وجودم برخاست _ شوق

آزادى _ رهايى _ بله..._ به آزادى رسيدم _ طى سالهاى دراز

_ چشمانم را باز مىكنم _..._ صورتم خيس خيس است _ باد

موهاى خيسم را آشفته كرده است _ تنم عرق سرد كرده _ به

خود مىلرزم _ آتش درونم كه به وجود آمده بود مىخوابد _

يخ مىكنم _ مانند روحى ساكت و آرام و خاموش مىشوم _

لبخند از روي لبهايم محو مىگردد _ به اطراف مىنگرم _ به

پنجره _ هنوز روبه روى پنجره ى بزرگ ايستاده ام _ باران

قطع شده و همه جا خيس است _ همه جا غرق در انبوه و

غربت _ هواى ابرى بعد از آن گريه دلش باز شد  _ پرتوى

خورشيد بر روى صورت من تابيد _ ناگهان همه چيز را

فهميدم _ من در

رويايى بودم _ رويايى كه در آن آزاد بودم و لبخند مىزدم _

نه,..._ آن يك رويا بود _ نه..._ اشكهايم دوباره جارى شد _

كاش دوباره به سرزمين رويا بروم و ديگر برنگردم _ اوه...

_ آزادي تو آمدي ولي سريع رفتى _ در واقعيت بيا _ اشك

چشمانم چون سيلى خروشان آمد _ اژدهاى درونم از بىپناهى

و تنهايى غريد _ نه_نه_ ..._من آن رويا را براى هميشه

مىخواهم _ چشمانم را بستم _ هيچ رويايى به سراغم نيامد _

دوباره چشمانم را باز كردم_دوباره بستم و باز كردم _باز هيچ

رويايى به سراغم نيامد _ فقط اشك چشمانم بيشتر شد _ ..._

براى يك لحظه طلايى و رويايى در تمام زندگى ام حس كرده

بودم آزاد شدم _ نه _ هنوز نه,... _ پرتوي خورشيد بر روى

تمام بدنم افتاده بود _  با اين حال از سرما مىلرزيدم _ از

سرماى درونىام _ سرمايى از قلب, روح و وجودم ...

غزل اشك عشق...